KİMSESİZLER MEZARLIĞI

KİMSESİZLER MEZARLIĞI…

Kimsesizler mevsimi geldi.
Gözü aydın olsun;
Karanlıkların…
Sokaklar bile ürkerken,
Kimsesizlikten.
Sevinsin putperestler,
Gözü aydın olsun;
Ayrılıkların…
…heyhat ölüm vaktidir şimdi.
Yeniden yeşerme şansı yok;
Kuru yaprakların…

…o zaman;
Yağmurlu bir havada,
Bir avuç kuru yaprak topla,
…ve
Kimsesizler Mezarlığına git.
En kenardaki, en uzak mezarın,
Bir kenarına yavaşça dokun.
Elindekileri usulca bırak;
…sevinsin…

Bir kenarına yavaşça dokun ölümün.
Ellerin çamur olsa da;
Korkma, irkilme.
…sen de kimsesizsin…

Yine yağmurlu bir havada,
Bir otobüs durağında;
Paltonun ucundan,
Bir çocuk çekiştiriyorsa;
Bil ki;
Kimsesizdir.

Kimin,kimsen olmazsa; zor.
Telafisi yok, sıcak yatakların.
Öbür tarafta da bu böyle.
Peygamberin şefaatinden yoksun san;
Pilin bitti…
Her kimsesize bir Adem.
Her Adem’e bir Havva gerek.
Ama incir yaprağını dökmüşse;
Bilemem.
Şeytana uydun gitti…

Ben bu mezarlığın bekçisiyim…
Ben tozlu yolların Turab’ı,
Ben gönüllerin en harabı.
…Ve ;
Kırık, dökük sevdaların emanetçisiyim…

Dokuz tane mezarım var;
Topu-topu…
Evlenmedik ya,
Çoluk çocuk olmadı ya.
Her mezar bir çocuğum;
Hepsi birer nur topu…

Başlarında birer tahta,
Tahtalarda isim yok…
…ben kırık-dökük sevdaların emanetçisiyim.
Başka işim yok…

Şu yarım-yamalak çalan radyodan,
Hepsine istek yaparım.
Yağmur çiseliyorsa sıra 7 de,
Karanlık çökünce 5 de.
2 keman taksimini sever,
Ney sarhoş eder 8 i…
Mezardan ağlama sesleri gelir geceleri;
Kalbinde yeni basılmış bir ayak izi…

Acıdan başka bir şey sokmam içeri.
Kimsesizler Mezarlığında;
Şen-şakrak şeyler çalınmaz…
Burada Öküzgözü de bulunur.
Hüzün de var, Derdalan da.
Burada bir tek;
…vefa bulunmaz…

Sahipsiz son mezarda yatan,
İlk ve son sevgilim…
Ben bilirim;
Oradaki her şeyin yarısı benim…

Beni terk ederkenki kibri yok.
Sonraları gördüğüm, o gözler;
Onun değil.
Tek ortak yanımız paylaştığımız acı…
Tek ortak şarkımız Arabacı…

Olmadı;
O ölümü seçti sonunda.
Bense bu mezarlıkta bekçiyim.
Bense zordayım…
…velhasıl;
Yalnızlık beni de boğdu.
Onun için buradayım…

Başucuna dikilmiş;
Üzerinde 1 yazan tahtaya;
Öksüz bir çocuğun başını okşar gibi,
Yavaşça dokun.
Binicisini bekleyen ;
Soylu bir kısrak gibidir.
…sevindir…
Yan gözle 4 e de bak.
7 de 6 da senindir…
Açlıktan yutkunan da senin;
Çöpten doyan da senindir…

Ne okuyacağını bilmiyorsan;
Kimseden dua dilenip götürme.
Size;
Yağmurda ıslanmış,
Yüreğimi getirdim de;
…yeter…
Bir tek yüzünde gülümsemeler olmasın.
Sadece mutluluğun adını bile etme;
…o da yeter…

Ah-Vah edene kızarlar.
Ağıt yakanlara kızarlar;
Ölüp gidene…
3 e 5 e bakma;
Onlar öylesine mutlu.
Alışmasınlar gelene, gidene…

Gelip gidenlerin;
Gözyaşlarını biriktiririm.
Acının şarabını yaparım.
Cehennemden ateş alırım biraz;
Dokuz İmbikten geçiririm…
…ve biraz hasret katarım;
Gülsuyu tadında.
…ve güllere içiririm…

Güzelim;
Ölüm denen bu meret,
Başka türlü içilmez…
Buralıyız nasılsa ölene kadar.
Turnalar göçer, Ebabiller göçer.
…velhasıl;
Herkes her-yerden göçer de;
…buradan göçülmez…

Bizim işimiz bu;
Eski toplarız, hüzün desteleriz…
Ayrılığı Saba’dan alırız,
Hafifmeşrepliği Hüseyni’den;
…Hüzzam besteleriz…

Kimsesizlik bir madalya gibi;
Başucunda.
Başucundaki tahta direk;
Mermerin en güzelinden heybetli…
Bütün akıllılar;
Mermerle uğraşsın,
Sen tahtadan direk.
…deli…

İkinci mezar;
Öylesine bir hikaye.
Hangi gönül fırtınasında kaybolmuş ?
Hangi şekilde boğulmuş?.
Bilen yok.

Kendine de bir faydası yoktu.
Size ne verebilirdi ki?
Acısı ancak kendine yeter…

En güzelini yaptın kimsesizim;
Ölmekle.
Böyle hayatı yaşamayacaksın;
Zaten ölmekten beter…

…al sana İntihar...
“deniz sessiz ve sakin,
Bir adım atmak yeter…
Bir nefes, bir kabarcık;
Ömür biter…”

Kendinizi ; kimsesiz hissettiğiniz de;
Benim mezarlığıma gelin,
Beklerim…
Anlattığım hikayeler,
Canınızı sıksa da,
Ürperseniz de, gelmeseniz de;
Yine beklerim…

Aşık olduğunuz da gelin.
İhanete uğradığınız da,
Terk edildiğiniz de;
Yine beklerim…

Bu iş bizim işimiz;
Gam çekeriz,
Keder sararız,
Hüzün desteleriz…

Bir puslu hava,
Bir Davudi ses.
…ve Kimsesizler mezarlığında;
İnleyen bir Ney.
Kimsesizlik besteleriz…

Nihavent e acıyı veren biziz.
Biziz;
Gurbetten kimseyi beklemeyen.
Selam verecek kimsemiz yoksa;
Mutlu olan biz…
Öldüğümüz de kefen bulamazlarsa;
En mutlusu yine biz…

…al sana yutkunup da;
Ağlayamadığın bir sevda.
Al sana kimsesizlik makamında;
Bir hıçkırık…

Bütün mezarlarım Serdengeçti,
Bütün mermerlerin;
Kalbi kırık…
20 0cak’06 Mersin.