İLİCE YILLARI...

KARANLIĞIN KUŞLARI

Lanetleri yağdıran sen misin geceleri.

Senide mi kandırdılar karanlığın kuşları…

Yazık;

Çok seviyordum Ay ışığını ve seni.

Seni demi yordular Bahtımın yokuşları…

Ateşten dualar mı okudun gözlerime,

Kör olsak bir çift gülü solar gibi bil…

O dediğin ateşler yakmaz ki bizi,

Sen bizi boz bulanık sular gibi bil…

Ay ışığında kül döksem ırmaklara ben.

Yaprakları savursam sulara karşı,

Bizi;

Gurbetlere gelin salar gibi bil…

                                               

Sen dağ başlarını bilir misin ki;

Yıldızların asıldığı kandiller gibi yüce.

Süründürür gibi uzakta sanki,

Sen bizi Serdengeçtiler gibi,

Sen bizi ölümün kapısını çalar gibi bil…

Yetmez mi bumca yıldır ağarttın saçlarımı.

Senden gelen sitemi dönderi yorum sana…

Daha ne istiyorsun bilmedim ki vefasız,

Kan çanağı bir çift göz gönderiyorum sana…

                                            08’aralık’86

                                            Edip Kaymak…